Het zaad

[p. 14]

Het octaaf
Eerste kwattrijn

[p. 15]

De boomen

Hoe licht afhank'lijk van de prille winden
vindt over weide, water, park en straat
het vlind'rend zaad en 't zilverdons der linden
zich, afgezworven, zacht een toeverlaat.

Als een aldurend aarzlend uitgaan in de
bezonnen sfeer en zóo vervoerden staat
schijnt het twee eeuwigheden te verbinden;
wat opgaand sterft en dood weer opgaan laat.

Hoe zwerven vreugdig uit de groote boomen
de zaden heen in hun verheven spel
zoo jaar na jaar en blijven zwijgend stroomen.

En hoe weer altijd nieuwe illuzies droomen
in kinderoogen, teer befloersd en hel
en lachen kort en worden meegenomen.