Het zaad

[p. 11]

De zomer

De volle verten tintelen en stroomen
halfweg ter spits van de verstikte kerk.
Met loome handen weren zich de boomen
tegen een bries uit het gestapeld zwerk.

Het vee en de vermoeide schelven droomen.
De bloemen zwijmelen over berm en perk.
En alles wacht, tot brekens toe volkomen,
verblijd van dragen en tot sterven sterk.

De nachten zijn doorstuwd van zoete vlagen
en aan de horizonnen soms wéerlicht
een dralend onweer zonder donderslagen
langs 't heete graan, ontsteld van aangezicht.

Het licht komt laaiend over 't leven dagen,
dat als van weelde achterover ligt.