Het zaad

[p. 9]

Voorzang
Kwattrijn der getijden

[p. 10]

Het voorjaar

In een weer diep en hemelsch ademhalen
dorst de natuur naar haar verrijzenis.
De grond geurt zwaar naar vuur en naar metalen
en 't zwelt uit strakheid en uit wildernis.

De twijgen glimmen en de regenstralen
bezwangeren d'uitgestrektheid fel en frisch.
Tot plots de zon in een zoel nederdalen
gelijk één groot verrukt omhelzen is.

De uren wiss'len tusschen gloed en kilte -
En er is onrust, diep en onderling.
Op mond en oogen zinken droom en zilte...

Wat komend is, zwenkt in een vogelzwing.
En ons verlangen, groeiend uit de stilte,
zoekt naar d'ontraadsling en bevrediging.