Uit de wijdte

[p. 41]

Drijvende schotsen

Er komen schotsen naar de zee gedreven,
eenzame eilanden, die ergens luid
stuk zijn geslagen en zich overgeven
aan wat de stroom nog verder wil en duidt.

Er gaan mij menschen eenzaam langs dit leven,
die ergens strandden waar het heeft gekruid.
En die zich nu maar op de kille reven
mee laten drijven alle havens uit.

Er is een wereld, die zich glanzend hardde
in de verbrijzeling geraakt en hoor!
de donder rolt nog voort uit de verwarde

botsing der meeningen, die, zonder spoor
meenen te landen, maar in het benarde
hooggaan en oeverlooze gaan te loor.