Uit de wijdte

[p. 37]

Wind in den schoorsteen

De ruige wind, verzeld van bladervluchten,
die 't blind bemorrelt en de hengels port,
de oude wind herhaalt weer zijn geruchten,
dat wèlk bestand weerom vernietigd wordt.

Ik ken zijn schamper momplen en verzuchten
om het verloor'ne dat hij norsch bemort.
En wacht bij 't avond-donkren zijn geduchte
fluitende aankomst, die ons huis bestort,

De wind herhaalt wat dood is en geleden,
onzinnige opstand, hoon en eenzaamheid.
Maar sinds wij sââm de distels zijn doortreden

langs het kapot hout onzer bitterheid......
Ach! die 't geluk, de hoogste storm ontstreden,
November kome...... want zij zijn bereid.