Uit de wijdte

[p. 12]

Een boer, die spit......

Een boer die spit. De donkre kluiten wenden
zich rustig om door zijn vertrouwde hand.
Hij bukt, hij keert het nieuwe in 't bekende,
denzelfden grond van zijn aloude land.

Er rijden wagens aan den dreef ten ende.
Er luidt een klok achter den wilgenrand.
En op de wegen, die zijn veld belenden,
rumoeren stemmen en verstuift het zand.

Hij ziet eens op - en slaat het even gade,
wischt zich het hoofd en grijpt weer naar zijn spade
en laat het langsgaan in weer vallend stof.

Er is een wijsheid, en zij schijnt genade,
wàt ook voorbijraast over andre paden
zie hoe het mindert weer - en spit uw hof.