Uit de wijdte

[p. 11]

Het vergezicht

Daar, achter wegen, weilanden en boomen
daar, waar een toren uit de haver steekt,
daar, waar de wolken aan de wereld komen
en een plek goud den kimrand openbleekt;

wijd over deze kom, waarin het loome
geduldig vee loeit en het water smeekt,
moet het wel grootscher en veel trotscher droomen
dan hier waar 't licht alleen de kleuren breekt -

Maar ik denk U en gij denkt mij te wonen,
mijn onbekende, in dit vergezicht.
Gij bouwt om mij en ik om ù het schoone,

En wààr ons hart zich hunkrend henenricht,
de wijsheid leert 't verheev'ne in 't gewone
en dat het komende in dit heden ligt.