Uit de wijdte

[p. 9]

Voorover in 't gras

Voorover in het gras en door mijn haren
de wind van Juli vleugelgroot en zoel.
Maar bij mijn hand, diep onder 't wolkenvaren
de kleine wereld, glinsterend en koel.

Wat is er veel en lieflijks te ontwaren
in deze wouden, met hun gekrioel
van klimmende insecten en het klare
vonken van kroontjes en wuft windgewoel.

Wie van de menschen moe is en hun klagen,
de nutteloosheid van hun strijd en jagen,
die bukke zich voorover en misschien

dat hij òpziende 't weer opnieuw wil wagen,
om als het gras te buigen en te dragen
en God in 't kleine goed en groot te zien.