Uit de wijdte

[p. 8]

Regen langs het raam

In groote droppels rolt de snelle regen
mijn raam vol tranen, die, als bibbrend licht,
met grillig gaan langs dunne glinsterwegen
verglijden weer met hun kristal bericht.

Dan, als de wind de sfeer uitéén komt vegen,
hangt drup bij drup in glanzend evenwicht.
En aarde en wolk, in één juweel verzegen,
trillen te sââm in dit klein aangezicht......

Hang dan mijn hart aan deze triste wereld
Berg alle weelde in één bevend lied,
totdat zijn schoonheid er in breekt en perelt.

Spiegel zijn spelen onberoerd of stormig.
Jaag met hem neer uit welk verscheurd verschiet
wees hem tot beeld, maar nimmer gelijkvormig.