De bellenblazer

[p. 86]

Open raam

Door lente's nachtelijke zaal
zong klagend ijl de nachtegaal.
Met mijne handen, bleek tezaam
lag ik geleund aan 't open raam.

Een wapperende koelte woei
met warmen geur van appelbloei
voorbij mijn luisterend gezicht
en roerde de gordijnen licht.

Rondom het witte ledikant
waarde de adem uit het land.
Uw handje hing, een geel ivoor
in slapen af als een trezoor.

Ver achter meentland's zoele vree
woelde het koude hart der zee.
De hemel, een scharlaken wiek,
hing als de stilte, na muziek.

En half ontwakend wenddet gij
uw droom'rig hoofd ter and're zij.
Uw oogen op'nend en weer dicht.
Een wolk gleed ik langs uw gezicht.

En hebt gij mij bij U herkend
o liefde in dit klein moment?
zoo zwenk weer heen naar uw verschiet,
want meer genade is er niet.