De bellenblazer

[p. 71]

XXII.

Er zijn momenten, dat men dieper ziet
en meer verstaat en inniger beluistert.
Het zijn de uren, als het laatste lied
verzongen is en ons de nacht omduistert.

Het zijn de tijden, als door zijn verdriet
de mensch ligt hooploos aan zich zelf verkluisterd.
Als hij verlossing roept aan elk verschiet,
maar hem de echo vrucht'loos tegenfluistert.

Dan, soms, temidden allen vindt hij één,
die draagt hetzelfde moedig en alleen,
maar alle haat is dezen afgevallen.

Hij heeft zich zelve lang vaarwel gezegd
en alle sierslen heeft hij afgelegd.
En hij is veel gelukkiger dan allen.