De bellenblazer

[p. 69]

XX.

Vergeet ze nooit, de heilige momenten,
die kort en fel als weerlichtsvlagen zijn.
Vergeet ze niet, o hart, het is de lente
van al wat eenmaal zal voldragen zijn.

Al is het bitter, om het eens gedroomde
te zien verplett'ren in den slaanden tijd;
bewaar de enk'le uren, de volstroomden,
bewaar een sprank van Gods aanwezigheid.

Ween dan of bid, snik om wat is verloren;
wat eens gestorven is, wordt nooit herboren,
Het is voorbij, mijn hart, voorbij, voorgoed.

Maar éenmaal houdt ge, boven uw herdenken
een klein geluk, dat kan geen tijd meer krenken,
waar ons de liefde argeloos ontmoet.