De bellenblazer

[p. 42]

Rijp

Vanmorgen is het leven hoog en grijs.
De bosschen staan bevrozen.
Een klein verdrietig orgel
dreunt een
wijs
een korte schrille pooze.
Een engel weerszij slaat de maat
tusschen trommelen en rozen.

Ik zie terzijde door het raam
en hoor....
de melodie verbeven.
Berijpte ijle takken staan er voor,
zoo wit alsof ze zweven
Het donker orgel schuift voorbij
als langs een ander leven.

Een musch tjilpt in de vensterbank,
voor leege, witte straten.
De late zon schijnt geel, verstard.
De wereld ligt verlaten.
Een houten engel begeleidt
de laatste
valsche maten.