De bellenblazer

[p. 40]

XI.

In der namiddag korte pooze,
in de muziek-doorzongen zaal,
waart gij met mij in 't donker blozen
der laatste winterzonnestraal.

Het hooge raam had gij verkozen.
Het dal lag als een bleeke schaal.
De bergrand lag vol zonnerozen
als een romantisch, oud verhaal.

Men zegt - ‘er woonde lang geleden
in een kasteel -’ ....hoor! de muziek!
Laat onze voeten dansend treden
door dit onweez'lijk mozaik,
in dit als lang gestorven heden
melancoliek.... melancoliek....