De bellenblazer

[p. 37]

VIII.

Wat geeft dit alles wat wij weten
en droomen ons van dit bestaan?
Wij streven om weer te vergeten.
Wij bloeien, om weer te vergaan.

En heel dit leven is één keten
van droom tot droom, van waan tot waan.
En achter ons zinkt wat wij weten,
en voor ons doemt wat zal vergaan.

Zie, rollend uit mijn zwakke handen
de sneeuw wegstormen langs de wanden
van deze enkele vallei.

Het grijpt rondom zich, zaâmt zich machten,
tot één verdoemenis van krachten,
en stort te gruizel.... ook in mij.