Johan Michel Dautzenberg 1808-1869

[p. 222]

Aen maecenas.

O Maecenas, o loot edelen koningstams
Gij, mijn schermende vriend lieflijke sier voor mij!
Die's blij, wen hij het stof boven de omlympische
Renbaen wervelt omhoog, waer het van gloeyenden

Rade omvlogene doel, waer de vereedlende
Palmtwijg hem tot de landheerschende goden heft,
Die's blij, wen hem gunst losser Quiritenschaer
Een driedubbel krans glanserder glorie leent.

Gene is zalig, zoodra de eigene schuer verbergt
Wat van Lybische dorschvloeren gebezemd werd.
Wie graeg woelt met de hak in den geërfden grond,
Die wordt, schoon gij hem biedt schatten van Attalus,

Daerdoor nimmer verleid, dat hij in cyprischen
Vaertuig, schroomende, zeil' door de Myrtoërzee.
Als met Icarus' vloed Afrikus woedend strijdt,
Vrees-vol looft dan de koopheer des zoo rustigen

Steedjens velden; en toch bouwt hij het lekke schip
Dra nieuw, wijl hij het lot schuwt der behoeftigheid.
Andren zijn er die 't glas ouden Massikerwijns
Niet vijandig, des dags helft aen het liefelik

Nietsdoen wijden, gestrekt nu in des hagedoorns
Dakgroen, dan op den rand heiliger murmelwel
Lust is 't legergewoel velen en horenklang
Krijgsbazuinen verzeld; lust hun de krijg vervloekt

Steeds van' moedren. Er blijft buiten in koude nacht
Wie graeg jaegt, en vergeet zellefs zijn jonge vrouw
Als hem reuen trouw speurden de vlugge hind',
Of zijn striknetten reet Marische everzwijn.

Eiloof bindt me als ik vlecht kransen om dichterhoofd
Aen de onsterfliken; mij scheiden het koele bosch,
Saterdansen en ligt zwevender nymfen koor.
Van d'onheilgen drom: als mee de fluit mij

Door Euterpe is ontzegd; als Polyhymnia
Niet vijandig mij 'spel lesbischer snaren stemt.
Als gij mij in 't getal lyriker zangers voegt
Hoog dan heft zich mijn hoofd op tot den sterrenkrans.

Br. 2, p. 356, (1845).