Johan Michel Dautzenberg 1808-1869

[p. 217]

Het Paduaansch meisjen

Immer zit hij bij den boeke
En hij kijkt naar mij niet op,
Trok de duivelkunst der Duitschen
Weêr in doctor Faustus' kop!

Stonden niet die zwarte letters
Heksenkrachtig op 't papier
Zijne zwarte blikken kwamen
Sedert lang toch eens naar hier,

Wat ik ook al mocht beginnen,
Niets is mij tot hier gelukt;
Immer zit hij bij den venster
Op zijn lijvig boek gebukt

Water giet ik mooglikst luide,
Mooglikst dikwijls in 't kanaal, -
Maar uit de verwenschte lezing
Stoorde ik hem geen enkel maal.

Avonds in den eersten donker
Zet ik mij in 't lichtste licht, -
Zelfs een blinde zou mij merken
Ach, niet diens students gezicht!

San Antonio! witte leeljen
Plaatste ik op mijn vensterblad, -
Dat hij naar de heilge bloemen
Eenmaal slechts gekeken hadd'!

San Antonio! eene lelie
Schoon gevormd beloof ik dij,
Mits maar met verliefde oogen
Die student eens zie naar mij!

Ibid.