Johan Michel Dautzenberg 1808-1869

[p. 208]

Een blyde jongen

Daar komt een blyde jongen

Langs heg en weg gesprongen,

De vreugde volgt hem overal,
En huppelt mede te berg en dal.

Ginds speelt hy in den wingert,

Die om de hutte slingert,

Hier schenkt hy den bloemen in rep en roer
Een prachtig glinsterend peerlensnoer.

Hem moet de stem der vinken

In den vroegen morgen klinken,

Hem zingt de tedere nachtegael
Nog lang na 's avonds lesten strael.

Hoe geuren op zyne wegen

De kruiden hem zoetjens tegen,

Hoe groent voor zyn verrukt gezicht,
De hope alom zoo lief en verlicht!

Hoort hy een zacht, onnoozel

Of teder minnegekozel,

Hy tokkelt terstond' ne machtige snaer,
En spelend vereent hy een zalig paer.

Wel du, die de zinnen betoovers,

Die jeugdige harten verovers,

Nog vrees ik dyn liefdewekkend gevlei
O blyde jongen, o lachende Mei!

VWF., 1853, p. 67.