De Chineesche fluit

[p. 79]

Onbewogen door de lente.
Tschan-Jo-Su.

De perzikbloesems fladdren door de luchten
Als rozeroode vlinders; lachend spiegelt
De ranke wilg zich in de blauwe beek.

Wanneer zal 'k niet meer lijden? 't Lauwe koeltje,
Dat mij den geur brengt van den blanken bloesem
Der pruimeboomen vindt mij slap en moe.

De verzen glijden moeizaam van mijn lippen.
Kom, zoete nacht! Verstik mijn eenzaam lijden
Zacht in uw armen, welbeminde slaap!