De Chineesche fluit

[p. 64]

De landman in den winter.
Su-Tong-Po.

Nu komt de winter. Als een donzen wolk
Van witte vlinders zonk de blanke sneeuw
Geluidloos op de harde koelë aarde.

De landman blikt vol droefheid naar den hemel.
Stil sluit hij het gereedschap in zijn huis.
Zijn hart is vol van namelooze droefheid.

Ach! de aarde is dood, die zijn geliefde was.
Toen hij in 't voorjaar haar het zaad vertrouwde
Gaf hij haar al zijn warm verlangen mee.

Wen de oogst toen welig opwies vond hij blij
Al zijn verlangen in vervulling weder
En juichte en zong van zoete vroolijkheid.

Maar nu is alles uit. Gelijk een wolk
Van witte vlinders zonk de blanke sneeuw
Geluidloos op de harde koelë aarde.