De Chineesche fluit

[p. 23]

Aan den oever.
Li-Tai-Po.

Jonge meisjes plukken lotosbloemen
Aan den oever. Tusschen groene boschjes,
Tusschen blaadren zitten ze en verzaamlen
Bloesems, bloemen op den schoot en roepen
Blij elkander plagerijen toe.

Gouden zon omwemelt de gestalten,
Spiegelt alle in 't blinkend water weder,
Haar gewaden, 't stralen van haar oogen
En de wind licht op haar zijden mouwen,
En verspreidt den geur van haar gewaden,
Zoet betoovrend, door de blauwe lucht.

Zie, hoe draven slanke schoone knapen
Langs den oever op hun moed'ge paarden.
Tusschen 't hangend treurloof van de wilgen
Draven ze aan. Het paard van d' éenen jonkman
Hinnikt luid en slaat op hol en ijlt dan
En vertrapt de in 't gras gevallen bloemen.

En het mooiste meisje zendt den ruiter
Lange blikken na van toorn en smart.
Doch haar trotsche houding is maar logen.
In het vonklen van haar reeënoogen
Klaagt de ontroering van haar maagdehart.