Dichters van morgen. Een bloemlezing uit de poëzie van jonge dichters

[p. 144]

[Het verdriet mij liefste te zien]

Het verdriet mij liefste te zien

in haar uiteindelijke gestalte

waaraan ik zelf bouwde

zij heeft aan mij veel goeds gedaan ik leef veel ruimer
doch haar stem is dik geworden. tastbaar en zo duidelijk
waar mijn handen haar bezeerden

zij zal voor geld haar kinderstem verkopen. kleine stem
van dun geluid. met eigen adem in de keel herhaald
bewegen van het hart. met smalle vingers spelend van de
vreemdeman. een vreemde terug bespelend. dansende etage
man die bloemen nam uit mistgeworden asfalt

zij zegt zo onbestaanbaar spreekt geen mens zich uit. te
veel geluid verhindert men. nu gaat voorbij wat kind was
blond was. alle kleuren kennend weet men van de liefde
als van een zaak van meer belang