Dichters van morgen. Een bloemlezing uit de poëzie van jonge dichters

[p. 108]

Hymne aan ‘X’

Een stilte die ieder geluid overstemt
omgeeft je,

geeft stralen ten antwoord aan vragen en seinen;
geeft glanzen terug aan mijn blinken/ mijn dofheid;
geeft kleur en gewicht na vergetelheid.

Zo achteloos krachtig en lichtvoetig dwingend
(geweld zonder heerser/ gezag zonder zetel),
zo macht zonder moeite

ben je:

van water een wonder, van veren een voedsel,
een springplank van zeezicht in zon over weiland,
van wij een belijden uit bossen een glimlach
van: nimfen en faunen / daarboven je goden,

van wachten een warmte
in koelte uit kamers.

En adembenemend
elk ademloos schouwspel
naar jouw adem spelend
als kinderen zo ernstig

(want ernstig, ook ernstig
uiteindelijk zingend
zo overal)

ben je

voor wie je hier levend
en adem wéérgevend
aanwezig, voor
eeuwig aanwezig weet.