Elf versjes van Bertha

[p. 13]

Wim Isegrim.

Kijk! die jongen op dat prentje

Is een heel onaardig ventje,

Want als Maatje hem verbiedt

En zegt ‘Wimpje, doe dat niet,’

Dadelijk laat de lip hij hangen,

Tranen loopen langs zijn wangen,

En van kwaadheid stampt hij dan

Op den grond, zoo hard hij kan.

Van het schreien, kijk eens goed,

Zijn zijn oogjes rood als bloed,

Dik zijn lippen van het pruilen,

Van het grienen, van het huilen.

Ieder, die ook Wimpje kent,

Zegt, ‘dat is een nare vent,’

Lacht hem uit en zegt: ‘die Wim

Is een echte isegrim.’