Sjweitberg (onder ps. G. Rapaille)

Zoë kint d'r Feel zich uever vanal opriete. Volges häöm liërste dat biej de gemeinte. Dao moste de moel houte este get wils zegke en este toch get zaes, kieke ze nao dich wie e verke wat op 't sjtrue sjteit te pisse. Daorom is hae nao G'n Sjprung verhoesd. Ze koste 'm allemaol rattekaal kepot valle, zich enne baer vange en... Dat ueverkump 'm waal ins dekker. Da wilt hae 'n prachtige zin aafmake en is hae vergaete van wae dat hae ze geklauwd hat. Of wat dae bedoelde. Noe wille ze wir in Sjweitberg gaon oetbreije. Eigelik wille allein projekontwikkelaere oetbreije.

‘Of dachste dat die zich dae grond, vuer twintig jaor teruk, gegolle höbbe om d'r geite op te zette?’ Es d'r Feel zoë get zaet fonkele zien ouge. Hae hat die al jaore durg, mè geine wilt nao 'm loestere. Nae, baeter gezag, hae mot de moel houte. Daorom is hae in G'n Sjprung gaon woëne. En dao gong hae biej de plaatsjelikke groepering ‘Hout G'n Sjprung Greun’. Om zelf in d'r raod te komme. En doe höbbe de projekontwikkelaere ingegriëpe en is G'n Sjprung biej Sjweitberg gekomme.

‘Want die begos d'r kuttel te jueke’, vingt Feel. Die wiste dat hae te väöl wis. ‘Dat kinste natuurlik noëts bewieze, mè enne van os veult dat aan zién water.’ Vingt Feel. Meint Feel.

[p. 64]

Recepsie

- 't Is gedao mit de rös in Sjweitberg-Noord. In d'r heite achterzaal van Café Romantica hinkt ongemaak en morkserie tössje de drökte van de recepsie in. Ao, jao, d'r wuert natuurlik nog genog beer oetgedrage, mè 't is esof 't lankzaam aan get sjlech begint te valle. Onrös in de Marijkelaan. Ongemaekelikke sjtiltes in Café Romantica. Precies, dat kump neet dèk vuer op recepsies en ze doert ziëker nog zoën drie kerteer. Onrös, mè 't hiël erg vruntelik sjöddele van de hendjes, mit zoe noe en dan eine dae names wat dan auch 't woërd geit maoge veure en 't beloaft kort te houte, wat meistal neet lökt... Dat sjöddele geit geweun durg. lësj natuurlik d'r traener en d'r aanveurder en daonao die angere van d'r kampioensploog en dan de twië jubilarisse (35 en 40 jaor) en d'r res van 't besjtuur. Wae zich beklaagt uever laam heng is enne sjpelbraeker. 'n Recepsie mot gaon wie zich dat gehuert. Neet dan? Wat dachste? Kinste toch neet make om op zoë moment behèj te gaon make. Laot v'r d'r auch mer uever sjwiege. 't Is zoë al pienlik genog. Neet dan? Jao, doe zous 't liëfs nog wille dat dae van de gezet 't huert of dao dat moelwater van d'r bond! De sjwiegs, huerste! Viër houte os dao boete! Langs d'r lien is 't gemekkelik kalle! Neet dan? Mit moele waere gein gaole gemak! Neet dan? E belke kint raar rolle, dat zou me dich toch neet motte hoove oet te legke! Neet dan? Of me dat dan neet verkesechtig vingt? Jaziëker is dat verkesechtig.

‘Mè dich geis haopelik toch neet meine, daste mit dat hiej rond te brulle, dat nog terukgedriëd kries? Lökt dich neet, mè die onthoute waal das dich 't waors dae dao zoë nuedig moos kaeke! Dat zegk ich dich, ja. Neet dan? En woë biste dan? Dan geis dich uever de tong in plaatsj van hun zelf. Dat kin ich dich alvas vuerzegke. Zoë van: Dao! Dao geit häömes, dae is nog te sjtom om mit losse heng in d'r trein te zitte!’

Wat, es ze mich dat lapde sjmiët ich 't d'r biej neer? Doe mos 't iësj nog mer ins ziën daste drin gekaoze wuers! Want 'n gaol is 'n gaol al is ze mit de vot gemak. Zal ich dich ins get vertelle? Vuer eederein dae hiej is en van dae zeiver nieks wet is dit 'n gezellige recepsie en dat kint auch nog hiël lang 'n gezellige recepsie blieve es de juuste luj mer weite 't moelwerk op ein te houte!

‘Ja, mè iech kèn miech dao jelujjetig aan erjere... Haste in jen kirch jehoeët wat de heere zich dao in leete sjödde?

[p. t.o. 64]

[p. t.o. 65]

[p. 65]

Zoën sjun praek uever vrij, iërlichheed en sjportiviteet?! Los miech neet laache... En da mot me ziech heij jet sjpiëder zoë jedungs mit aaziën en aahuere... wat ing welteekele!’

‘Maog ich auch even weite wat 'r aan de hand is? Ich bin net binne.’

‘Ziër jeliërde en leeve hiër Hollendesj, went vuur uch dat aan de naas jont hange kèn v'r jraad e zoë jot 't bei de Aldi op de tuute losse sjrieve! Mè iech zaan 't diech... Es 't ajaons huuj of murje heij jeet sjtöbbe dan sjmiet heij hun janse Wieltje - woë ze zoë op sjtuute - al d'r bei neer en da liekt dizze jroëse derde-klas-kloeb zoë op de konk! Dat wet jederinge! Neet dan?’

‘Wat is er dan met Wiel? Daar kom ik grad voor. Die jubileert toch?’

't Is gedao mit de rauw in Café Romantica. Nae, natuurlik waere d'r nog ummer hendjes gesjöddeld en gedronke en mennigein probeert auch te blieve lache. D'r burger is auch nog ummer hiej mit zien wethouwesj en ze bekieke zich gruetsj hunne frisj gedecoreerde Verwaandere. Es vief-entwintig-jäörige jubilaris glumt en blinkt dae, noe hae dat zilver op ziene revaer hat hange. Mè 't is gedao mit de rös in Café Romantica. Klatsj! Wat is dat? Kiek! Nae! D'r Wiel! Kiek dan, aos! Is inee jezakt! Ich höb 't dich toch gezag! Neet dan? Ich höb toch gezië wie dae kiëk wie ze gehuldigd wore! Dae gek vief-en-twintig jaor, hae fiërtig jaor. Dae kriet die meda...

‘Attentie, attentie!’

‘Ssjtt, ze gont get zegke!’

‘Dames en Heren... 't Lijkt ons verstandig de receptie even te onderbreken aangezien Wiel Bergmans zojuist onwel geworden is! We onderbreken even de receptie! Dat geldt ook voor daar achteren! We onderbreken even de receptie! Ja? Neet dan?’ En d'r volgende daag sjreef de gezet:

Zweetberg. Gisteravond is tijdens de drukbezochte receptie van de plaatselijke voetbalvereniging een van de feestgangers plotseling onwel geworden en in ernstige toestand naar het ziekenhuis overgebracht. Het slachtoffer, de heer W.B., was op diezelfde receptie nog maar net gehuldigd wegens 40 jaar lidmaatschap, waarvan 20 jaar als bestuurslid. Waarschijnlijk werd hem de aandacht te veel. Op deze receptie werd ook Dhr. Egidius Verwaandere gehuldigd, die

[p. 66]

de extra eer te beurt viel geridderd te worden in de Orde van Oranje Nassau in zilver, die hij door Burgemeester Nuijraedts kreeg opgespeld. Dhr. Verwaandere ontving deze orde als eerste lid van de voetbalclub voor zijn vele verdiensten als lid - 25 jaar - en voorzijn werk als secretaris-penningmeester, dat hij begin dit jaar met veel plezier op zich genomen heeft. Dhr. Verwaandere toonde zich geschokt door wat zijn collega-jubilaris overkomen is.

Wie 't mit d'r Wiel is? Wae zou dat neet wille weite? Neet dan?

't Zou 'n werm gedachte ziën
este iëme vaere aaf kins vange.