naar beneden laat zakken de tweede keer heeft hij ze zo goed vastgezet dat ze er met geen mogelijkheid uit te schudden zijn.
Het is een dag van ongelukken. Eerst krijgt Ileana een kokosnoot op haar dijbeen, die een grote blauwe stempel achterlaat en dan snijdt ze met het mes waarmee ze de kokosnoten door moet snijden per ongeluk haar bh. in tweeën. Wynston Feldman blijkt aan de binnenkant van zijn overhemd een hele serie veiligheidsspelden te hebben hangen, keurig op een rijtje in grootte oplopend. Als iemand vraagt waarom hij die bij zich heeft verklaart hij dat hij in restaurants zo vaak uit zijn kleren is gebarsten dat het voor hem noodzakelijk is deze handige spelden bij zich te hebben. Met behulp van twee veiligheidsspelden worden de borsten van Ileana aan mijn ogen onttrokken. Alleen de transistor werkt mee en geeft ons tijdens deze idyllische scène een reportage van een treinramp in de buurt van Oberhausen. Niemand begreep hoe het ongeluk heeft kunnen plaatsvinden. Alle seinen stonden goed. Een wissel moest geweigerd hebben. De bestuurder reed met volle kracht op een stilstaande goederentrein. 40 gewonden, 6 doden, waaronder de bestuurder.
Een van de kokosnoten blijkt bij het opensnijden bedorven te zijn. Om twee uur zijn wij met de scène klaar. Om zes uur zullen we met de laatste scènes op het eiland beginnen. De palmboom wordt weer uitgegraven en het bos ingedragen. Er wordt soep gemaakt. Ik help met het opscheppen.
Om drie minuten over zes peddelt Bryan in een kano waar een rode bromfiets dwars overheen ligt een beekje af dat uitkomt in het meer. Op het eiland stoken Roy Clift en ik een groot vuur. De vonken vliegen tot hoog boven de boomkruinen
Om kwart over acht glijdt de kano met de bromfiets aan land. Een half uur wordt besteed aan het maken van een close-up van een voetafdruk van Ileana. Ileana in een witte bikini. Zij kust de plecht van de kano, streelt hem alsof het een lichaam is. Het is te donker om de ribbelsporen van de brommer in het zand te fotograferen. Ook de ondergaande zon die bij deze scène hoort is al ver onder de horizon verdwenen als wij het slot van deze scène draaien. Iedereen is doodmoe. Zwijgend naar huis en naar bed. Geen brief, maar Spa nadert.