adres erop te sturen. Ik weet nu hoe een goede actrice je bent, dus om je sterkte toe te wensen, maar wel succes natuurlijk (zo'n laatste niet helemaal lopende zin is goed, suggereert emotie - voel hoe mijn hart klopt bij deze regels -) van je vriend, hoop ik, R.
Om half een geef ik de brief aan een slaperige receptionist af die hem in een verkeerd vak zet, maar niet als Ted laat ik deze scène aan het toeval over, maar ik maak hem over en laat de slaperige en nu ook tamelijk woedende receptionist - aan zijn accent te oordelen een Hongaar - de brief van vak 45 in vak 47 zetten, naast een ansichtkaart die schuin tegen een van de houten zijwandjes steunt en waarvan ik voor de balie staand, naast de souvenirpoppen gekleed als Engelse bobbies, de afbeelding maar vaag kan onderscheiden. Het is in ieder geval zeker dat er bergen, besneeuwde bergen, op de ansicht staan. Vanachter zijn bril kijkt de nachtportier mij met woedende blauwe ogen aan.
Ik kan niet meer. Een zware hoofdpijn belet mij verder aan haar te denken dan haar naam, Eve, Eve. Ik neem twee aspirines in en ga naar bed. De bittere smaak van pijnstillende en kalmerende tabletten begeleidt mij nu al maanden lang.