De dood van een regisseur

[p. 84]

Vijfde complex

1. Ochtend - exterieur - meer

Drie luxueuze jachten komen het beeld in varen, wit en glorieus over het kalme water. Erboven zweven een paar meeuwen, die zo nu en dan naar voedsel duiken, dat door de nog onzichtbare passagiers wordt opgegooid. Vrolijke stemmen dragen ver over het water. Een radio.

2. Ochtend - exterieur - meer

De drie jachten zijn nu dichter bij. Ze hebben het anker uitgegooid en sloepen uitgezet. Mannen in de sloepen staand nemen apparatuur aan die door anderen vanaf de jachten wordt aangegeven. Hun schreeuwende stemmen over het water zijn duidelijk hoorbaar zonder nochtans verstaanbaar te zijn.

3. Ochtend - exterieur - bos

Close-up van de angstige gezichten van Sage en Kiki naast elkaar tussen de bladeren. Zij zijn naakt.

4. Ochtend - exterieur - strand

De sloepen stoten op het strand. Een jongeman in kakibroek en T-shirt tilt een jonge vrouw uit de boot op het strand. De vrouw trappelt met haar benen, een bestudeerde beweging. Anderen laden filmapparatuur uit de sloepen. Een bruine hond springt uit een van de sloepen het strand op.

5. Ochtend - interieur - slaapkamer Kiki

Sage en Kiki in bed. Hij houdt haar omklemd, alsof zij ieder ogenblik zou kunnen weglopen.

hij: - Wie zijn dat?

zij: - Ik weet het niet.

hij: - Je liegt.

zij: - Ik weet het niet.

6. Overdag - interieur - kamer bamboehut

De ‘Amerikaanse’ kamer is door allerlei mensen bezet. Overal liggen gestencilde papieren, kennelijk het draaiboek of een

[p. 85]

gedeelte ervan. Mannen staan met elkaar te praten, whisky's in de hand. Een vrouw zit gehurkt voor het pick-up-meubel en zoekt tussen de platen. Een andere vrouw hurkt bij het open haardvuur en probeert tevergeefs met een lucifer de houtblokken aan het branden te krijgen. Een jongeman met een vlassig baardje zit op een van de zijleuningen van de bank en speelt wat op de gitaar van Kiki; een meisje ligt languit op haar buik op de bank, in haar ene hand een sigaret in een zwart sigarettepijpje, in haar andere een whisky. Naast de bank ligt de bruine hond, de kop op de voorpoten, te slapen. De camera rijdt in op een gezette man. Hij zweet en lijkt zenuwachtig. Hij staat voor de boekenkast en trekt op willekeurige plaatsen boeken uit de kast. Zo nu en dan bekijkt hij zijn handen. Plotseling blijft zijn hand bij een deel steken. Hij laat zijn vingers over de band glijden, drukt er op verschillende plaatsen op. Zijn gezicht klaart op; hij straalt: een rij boeken draait een slag om en de wastafel komt te voorschijn. Hij begint onmiddellijk energiek zijn handen te wassen.

Op het ogenblik dat de kraan begint te lopen verstart iedereen (behalve de man die zijn handen staat te wassen) in een tableau-vivant. Achter in het vertrek is een deur opengegaan, waardoor Kiki is binnengekomen. De jongen met de gitaar slaat van schrik een akkoord aan. Kiki is op blote voeten en draagt dezelfde witte blouse en gerafelde rok als in de 12e scène van het 4e complex. Als ze midden in de kamer staat en iedereen met een mengsel van nieuwsgierigheid en woede in zich heeft opgenomen, komt de gezette man die klaar is met handen wassen op haar af, steekt zijn hand uit en zegt:

hij: - Wynston Feldman.

Hij wijst met een breed armgebaar op de boekenkast en zegt:

hij: - Zoudt u mij misschien kunnen zeggen waar hier de telefoon is. Ik moet heel dringend met Rome bellen.

Kiki loopt met Wynston Feldman naar de boekenkast. Camera gaat langs de boektitels (mooie high-brow verzameling aanleggen) tot haar blik blijft hangen bij: Gertrude Stein: The making of Americans.

Kiki die op de rug van het boek drukt. Een blok boeken draait een halve slag om, de telefoon wordt zichtbaar. Feld-

[p. 86]

man neemt onmiddellijk de hoorn van de haak en begint te bellen. Hij praat met de telefoniste en vraagt om verbinding met een nummer in Rome. Op een vraag van de telefoniste, vraagt hij aan Kiki:

hij: - Welk nummer is dit?

zij: - 39284.

hij: - 39284. Nee. Voor rekening van Famous International. Dank u.

hij (tegen Kiki die bij de boekenkast is blijven staan): - We moeten hier een paar opnamen maken voor de nieuwe Hawkfilm; we zouden graag gebruik maken van uw accomodatie... tegen vergoeding natuurlijk. Als ik goed ingelicht ben is dit het enige huis op het eiland?

Kiki knikt.

zij: - Een film... zou ik... kan ik... een kleine rol misschien?

hij (legt arm om haar schouder): - We vinden wel iets... Ackie!

De jongeman die zoëven gitaar heeft gespeeld is de eerste die zich uit het tableau-vivant losmaakt en haastig naar Feldman toe komt lopen.

hij: - Dit is...

zij: - Kiki

hij: - Kiki... Schrijfhaar in scène 45.

ackie: - Ja baas.

Kiki springt verheugd op en schreeuwt:

zij: - Let's have a party!

Nu begint iedereen plotseling wanordelijk door elkaar te lopen. Iemand zet de pick-up weer aan, keihard. De filmster die op de bank heeft gelegen danst met een van de nonchalant maar wel sportief geklede mannen.

7. Avond - interieur - slaapkamer Kiki

Jacques de la Por te ligt in het veldbed. Het is donker in het vertrek. Op de achtergrond het geluid van muziek uit de 6e scène. De deur gaat open en Kiki komt binnen. Aan haar gang is te zien dat zij dronken is. Zij botst tegen de lavabo en valt daarna op het bed.

zij: - Léon.

hij: - Je bent dronken.

[p. 87]

zij: - Léon, ik ben filmster.

hij: - Wie zijn het?

zij: - Wynston Feldman.

hij: - Die filmregisseur?

Kiki begint te lachen en kruipt naar hem toe, probeert de dekens van hem af te trekken.

Sage weert haar woedend af.

zij: - Ik ben filmster... kom, we vieren feest.

hij: - Ik blijf hier... dat weet je.

Kiki maakt een gebaar dat hij een hopeloos geval is en verlaat met onzekere tred de slaapkamer. Als zij de kamer uit is gaat Sage op de rand van het bed zitten. Hij steunt zijn hoofd in zijn handen. Close-up van zijn gezicht.

8. Overdag - exterieur - het strand

Op het strand wordt een enorm decor opgebouwd dat een straat voorstelt. Het bestaat uit twee op een latwerk gespijkerde lange stroken linnen waarop de beide zijden van een straat zijn geschilderd. De rechterkant van de straat laat een schutting zien, de linkerkant witte huizen. Schutting en huizen bewegen in de zachte bries. Mannen op ladders verven een vensterbank, een stuk glas bij. De camera rijdt in op een man die een appelboom achter de schutting van bloesems voorziet. Overal mannen die druk door elkaar lopen en schreeuwen. Feldman loopt met een script in de ene, een megafoon in de andere hand zwetend rond. Kiki huppelt naast hem. Zij praat gebarend tegen hem.

Crosscut op Sages gezicht tussen de bladeren.

Aan het strand zijn de filmster en een van de mannen aan het zwemmen. Zij bespatten elkaar. Twee mannen hijsen zich even verder op het strand in zwarte uniformen. Zij passen elkaars petten, lachen en stompen elkaar, richten hun revolvers op elkaar. Een van hen grijpt naar zijn hart, laat zich geroutineerd in het zand vallen. De camera volgt hen, zoals zij langs de achterkant van het decor - het latwerk als achtergrondnaar het einde van de straat lopen.

Zij staan in de straat. Aan het andere eind de camera. Feldman staat naast de twee cameramannen en kijkt door de viewer.

[p. 88]

Crosscut op Sages gezicht dat zich nu plotseling iets denkt te herinneren...

De twee geuniformeerde mannen, nu gereed voor actie.

Een man houdt een klapper voor de camera, de regisseur doet zijn ene arm omhoog.

cameraman: - Camera loopt.

regisseur: - Actie.

klapperboy: - Scène 34, take 1.

De twee geuniformeerde mannen die langzaam de straat inlopen. Langs de camera loopt de bruine hond die wij al eerder gezien hebben het beeld in, snuffelt in het zand en loopt naar de overkant van het decor, dat nog steeds lichtelijk golft.

De politiemannen beginnen tegelijk te rennen en trekken hun revolvers al rennend uit de holsters. Ze vuren verbeten en geluidloos en rennen ieder langs een kant van de camera voorbij, houden dan hijgend hun vaart in.

regisseur: (schreeuwend) - Ackie!

De jongeman komt hijgend achter een struik vandaan, sjorrend aan zijn kleren.

regisseur: - Haal die rothond weg en houd hem uit de scène. Hij heeft de hele boel verpest. (Tegen de agenten die hijgend teruglopen naar de plaats waar de camera staat:) - we doen het nog een keer jongens.

9. Avond - interieur - slaapkamer Kiki

Sage zit op het bed. Hij heeft het leeslampje in de vorm van een leliekelk aangestoken. Op de achtergrond muziek, zodat het duidelijk is dat er beneden weer gefeest wordt. Hij schrijft, het papier op een boek op zijn knieën steunend.

Als hij uitgeschreven is leest hij wat hij geschreven heeft nog eens over, vouwt het stuk papier dan in vieren en legt het op het hoofdkussen naast zich. Hij staat van het bed op en loopt naar de deur. Hij legt zijn oor ertegen en luistert, dan opent hij hem.

10. Avond - interieur - trap

Sage loopt snel en geluidloos de trap af. De muziek wordt sterker.

[p. 89]

11. Avond - interieur - gang

Sage bij kapstok vol met jassen. Hij kijkt om zich heen, dan voelt hij in de binnenzak van een colbertjasje dat over de jassen heen hangt. Hij haalt er een portefeuille uit, steekt hem bij zich zonder er in te kijken.

12. Nacht - exterieur - bamboehut

Een armzalig straaltje licht valt uit een klein raampje. Sage die in de richting van het uitgedoofde kampvuur loopt.

13. Nacht - exterieur - het uit gedoofde kampvuur

Sage pakt zijn brommer die op de grond ligt en verdwijnt langzaam in het zwart van het bos, de brommer voortduwend.

14. Nacht - exterieur - het strand

Sage die zijn brommer in de kano tilt, daarna de kano van het strand afduwt en half in het water staand erin klimt. Langzaam komt de bruine hond in het beeld, blijft staan kijken hoe Sage, alias Jacques de la Porte peddelend in de nacht verdwijnt.

n.b. achter de scènes 10-14 de stem van Sage:
- Het is geen film maar werkelijkheid
zij komen om mij te doden
de straat
de appelbomen in bloei
de zwarte agenten zelf nog wetend van niets
de camera die leeg is
de revolver geladen
de bruine hond
en weer vlucht ik.