Niet naar de maan gaan

104.

Getuige Doña Maria Beata de Valle y Montés, 57 jaar oud, ongehuwd, behorend tot de illustere familie van onze kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders te Portmany, presidente van de Naaikrans voor het Arme Kind, eigenaresse van Cayuste, boerderij waar de onderhavige buitenlanders woonden en nog wonen, eigenaresse van vijf andere hoeven en van de Cine Cristiano, deelgenote van de Banco de Portmany:

‘De buitenlanders Mark Dodewaard en zijn huisvrouw Veronica waren of zijn huurders van uw hoeve Cayuste?’

Getuige: ‘Dios mio, wat een ellende - ik was op haar begrafenis - ja, ik hield van haar zoals van een dochter - zij was mooi, zeker, maar zoals ik altijd zeg: het is beter goed van hart te zijn dan schoon van lijf en leden, ja, ja - maar God die soms de goede dingen verenigt had haar gezegend met schoonheid én goedheid - en zij hadden zulke mooie kinderen, blond zoals de engelen, blond zoals het Kind Jezus in de kribbe - maar de mensen spreken kwaad van hen, ik weet het wel - de mensen zeggen dat zij... - neen, zulke woorden passen niet in de mond van een maagd - ik verzeker u dat ik met haar omging als met mijn eigen zuster - het spijt mij dat ik niet genoeg gebruik heb gemaakt van mijn goede invloed op haar - ik zou haar hebben kunnen bewegen

[p. 125]

zich aan te sluiten bij de ware christenen van Portmany - maar ik erken dat iedereen zijn eigen geweten heeft - zeker, zeker, ik mocht heira ook wel - hij heeft niet alleen kwade invloeden naar dit eiland gebracht - jawel, hij bekommerde zich wel om het lot van de verdoolden - maar, hoe jammer, mijne heren, hoe jammer van deze man, hij encanailleerde zich met volk van het laagste allooi - o, hij was de hoffelijkheid zelve - hij heeft mij meermalen geprezen om mijn godsvrucht en om mijn ijver voor de belangen van het geestelijke leven - maar hij ontving ook in zijn huis die ongelukkige priester die door mijn oom, Zijne Excellentie Ricardo, Monseigneur de Valle y Montés, is verbannen naar Afrika - zeker, ik wist dat wel maar ik hoopte dat hij die verdwaalde ziel, die gewijde Gods zou terugbrengen naar de werkelijkheid van een geordend leven - het tegendeel is waar geweest, mijne heren, het tegendeel - Don Marcos heeft padre Manuelo gestijfd in zijn genegenheid voor het rode plebs, gesteund in zijn opstand tegen het gezag van mijn oom - nee, nee, mijne heren, daarover weet ik niets, God behoede mij, nee, werkelijk niets - nee, ik heb hem de huur van mijn hoeve niet opgezegd - waarom zou ik dat doen? - hij betaalt altijd christelijk...’

- Einde verhoor. Excellentie zal het mij niet kwalijk nemen wanneer ik opmerk dat wij voor deze bronstige geiten, God beware mij, een burgeroorlog hebben gevoerd!