Niet naar de maan gaan

31. Portmany, begin juli 1960.

Drie argumenten pro domo mea:

1. De gespleten maan (gedicht van Nguyen-Du)

Alleen met mijn schaduw treed ik mijn kamer
Binnen om er de vijf dode uren van de nacht
Te slijten. En jij trekt ook alleen, nóg eenzamer
De wereld door, een verre landstreek tegemoet.
De schijf der maan is met een harde slag
Gespleten in twee stukken. Waartoe is het goed
Mijn bed de trieste helft te laten van het leven
En jou - alleen op weg - de andere te geven?

[p. 115]

2. Nata Lex

‘Est igitur, judices, non scripta sed nata lex, ad quam non docti sed facti sumus, ut, si vita nostra in aliquas insidias incidisset, omnis honesta ratio esset expediendae salutis.’ - Zo is het: in deze wet, rechters, zijn wij niet onderwezen, tot deze wet zijn wij gemáákt: indien ons leven in hinderlagen zou raken, dan mogen wij in alle redelijkheid en eerbaarheid ons eigen heil zoeken. Basta.

3. Media Vita

‘Media vita in morte sumus.’ - Te midden des levens zijn wij dood, wij, Mark en ik, wij.

Nota van Mark, augustus 1960

1. Vietnamees. Uit mijn Oosterse vertalingen. 2. Uit: Cicero, Pro Milone, IV, lo. De ironie van het lot heeft gewild dat Veronica de tekst waarschijnlijk verkeerd heeft begrepen. Zij las de klassieken per intuïtie. In werkelijkheid verdedigt Cicero hier het recht op zelfverdediging, namelijk: het recht in eigen hand nemen door een aanvallende tegenstander te doden. Veronica had met meer vrucht Vergilius kunnen lezen; zij wantrouwde dichters, zij vertrouwde ten onrechte de advocaat voor kwade zaken die Cicero was. 3. Media vita: middeleeuwse klaagzang, door de kerk tijdelijk verboden omdat de verzen aanleiding gaven tot wanhoop. In mijn discotheek gezongen door de benedictijnen van Solesmes. Veronica hield ervan.