Verstandhouding met de vijand

[p. 31]

Essentieel

[p. 33]

Voor mijn vrouw

Wij zijn niet van een eender erts
eenzelfde gietsel
noch is de klokkespijs zonder een scheur
en door de fijnste spleet
kan wind van onheil fluiten
in dagen die de kleur hebben van niets

Maar tranen hebben ons gekneed
Door onze' ogen ging een boze nacht
een voorbericht van dood
maar wij staan vast tegen de duur
vast tegen elke ramp
Ons vlees is daar om te getuigen
met 't zonderlinge schrift van onze roven

Wij weten 't in ons bloed
geen bron spruit zonder pijn omhoog
wij moeten reeknen met de rots
met de verdroogde grond
de zwarte kiezels van een alledag
Het veld om ons wordt door onkruid gegeten
en onze handen wonden zich bij 't graven
naakt in het doorngewas

Het brood der hoop groeit niet
laat zich niet plukken als een vrucht
het komt op ruige planken uit zijn oven
Maar met onfeilbaar weten
zal ook de karigste aardkluit zijn te ontginnen

[p. 34]

 

Al wat aan menselijke warmte en rede

 

wat aan verdane kracht gevergd wordt

 

voor elke deur der wereld

 

opdat zij opengaat

 

dat weten wij

 

Ook 't weinige dat nodig is te breken

 

de frontlijn van het zuiverste gezicht

 

 

 

Maar wij zijn wedders op het laatst geluk