Verstandhouding met de vijand

[p. 30]

In 't vagevuur der straat...

In 't vagevuur der straat, het lopend leven,
maakt 't lichaam iedere beproeving door -
vooreerst de onzichtbaarheid trots licht en spiegels,
dan de onmacht zich van andre te onderscheiden,
zich 't stof van de verwarring af te schudden.

Die danser die zijn Al uitdenkt, herschept,
die van zijn zonnewagen springt om na
te bootsen vuur en nacht en wind en water
en liefde, kleuren van dromen, en de somberste
tinten van bloemen: deze danser heeft
op straat niet meer dan een banale schaduw,
al zijn nooit zijn gebaren vals of links.

Hij weet zich lichter dan 't gemeen der mensen
toch, leven doet hij in de menigt; hij
heeft zijn gewicht aan goud, gewicht aan lood,
straalt op zijn uren, slaapt dan kroonloos in.

Maar in ons denken draait hij zonder falen,
bezielt de hoop van steeds mobiel te zijn.