Verstandhouding met de vijand

[p. 29]

Een jonge Griek zong

‘Ellās Ellās land van mijn schapen
wat brand je hoog op in schuinse vlam’

Zo zong hij en op 't glooien van de wind
viel zijn stem uiteen - tussen de pijnbomen
hing als een veelvlak hoekig de maan
met ogen van zieke vis

‘Ellās Ellās’ zong hij voor niemand
voor zichzelf voor ieder voor niets
Maar hij wist niet het wie-weet en hoe
en daarom onwetende zong hij

Alles gebeurt zo Gerekte wolken
zetten langzaam een pauwestaart uit
met ogen van sterren erin en 't leven
druppelt naar zijn eind terwijl de liefde
terug wil naar de eerste dag de eerste
blik die met frisse huivering vervult

‘Ellās Ellās’ zong hij

IJdele waan

zoals geluk zoals liefde zoals ieder
zacht woord dat goeddoet en dat kwelt
verloren in het diep van herinneren
achter bergen van groen kristal
achter flessen van schuimige zee
achter bomen van tranen