Verstandhouding met de vijand

[p. 27]

Voor een venster

Vroeg in de morgen keek ik uit
keek door het blauwe venster uit
en kinderen zag ik voorbijgaan

Een uur later waren het mensen
een uur daarna bevende ouden

wat ouderen zij gauw dacht ik
en ik die elk moment verjong!

Voor niets en nog eens niets
blazen de ganzen
op hun citroenen trompetten

Een kinderlijke aap kijkt me aan
wil hij iets zeggen
dat hij al vergeten is?

Een tuin vol vergeelde bladeren
nooit zag ik zoveel groene
op de takken van de lente

Wat later gingen zij weer voorbij
kinderen in hun dwaasheid van spel
van liefde - maar tegen avond

wisten zij al dat sinds de ochtend
er een dood was in hun leven
en 't was daar achter 't blauw
één lange zwarte spijt

[p. 28]

 

Toen ging de horizon open

 

voor de langzame doortocht van een ster

 

op zoek naar een pad van licht

 

 

 

...Al het oude weet ik nu achter mij

 

met ieder moment dat 'k verjong

 

 

 

Maar hoe onze harten te houden

 

onze handen

 

om te zijn van deze tijd

 

wanneer het minste ogenblik

 

het eeuwige in ons bijt?