Stenen tijdperk

[p. 43]

Vlerken van dood

Vlerken van dood
gij die mijn vrijheid draagt
die gaven zijt van zon en 't late lover
de slagboom van de mensentuinen over,

ik groet u: sidderende van genade
en met de geur van rottenis beladen.

Het roodborstje
dat 't hemels bloed verbeeldt dat 'k nog niet heb
strijkt in de struiken neer:
Op maar één droefheid afstand ruik ik vaag
de laatste bloem der transparante haag.