Stenen tijdperk

[p. 19]

Uit het diep

Zeker, tijd van de moordenaars is deze.

Woorden hebben wij niet noch stem of klacht:
wij zijn slechts 't duister, vormeloze buik
van 't Worden. Maar onmisbaar voortaan,
een nieuwe speciës op verlaten aarde,
de onweerstaanbare triumfante horde.

Het euvel zijn wij, diep tegen de wortels
der blootgewoelde waarheid. Van de tijd
voor geluk, van de fabuleuze mens
bezit reeds schaduw het geheim; niet ons meer
hoort deernis toe. Dood leert ons niet
de duur van 't goede op ieder ogenblik,
de pauze voor de vreugde.

Zonder perken

is de ondoorvorste wereld van ons kwaad.