Stenen tijdperk

[p. 12]

En jij

Dit leven
ontstond uit dingen
die nooit
tehuis voor mij waren
uit de vaderlanden
de vele
die ik had en verloor
uit schepselen
die ik heb zien sterven
uit dat
wat van mij was toen het verging

maar dit
dit blijft mij bij tot het eind
de dood
als een korenbloem op het stro
de liefde
als een kind zonder handen
de ergernis
als een schoen in het riet
de tranen
als gijzelaars in de nacht

en jij

als jijzelf...