Stenen tijdperk

[p. 13]

Dorre muze

Mijn muze is een beest
van verbrande aarde:
de geit, een zwarte geit
die van wijnruit leeft
in zandstenen woestenij
hondshitte en vlakte;
de krappe schaduw van distels
die de krekel beschut
die redt mij niet.

Mijn muze is een beest
dat naar water zoekt,
water om te drinken
water om te eten.
De olijf om olijven te geven
die zoekt ze ondergronds
en de dadelpalm in de lucht,
zoals de ooievaar
die stijf omhoog wiekt.

Mijn muze is een beest
verder weg dan de maan
en net als de maan
geeft ze melk die niet lest.
Sinds eeuwen regent 't niet
daar in mijn buurt
de stier die sterft er
tussen de distels
en lang schreit de vaars.