Niet hier, niet heden

[p. 44]

Voortbestaan

Maar wat zullen wij, eens het graf voorbij
waar ook wij geen andere steen torsen
dan met dit onzichtbare opschrift:
hier ligt weer een oude generatie, -
wat zullen wij nog ten antwoord geven
aan de vierschaar van de zonen
aan hen die hebben gevonden
de woorden der volgende onschuld?

Wie zal een vers geboren bloem
op de schijngraven leggen van mensen
die leefden tussen verwelkte bloemen?
wie ons laten opstaan uit het duister
uit het grijze amorfe stof
om onze onvindbare ogen te openen
voor het licht van een levende wereld?

Niets draagt, niets steunt ons voortbestaan
dan enkel wat sap en wat gist
die in ons verdorren, maar verklaren
wat wij waren, wat wij zijn,
wat morgen van ons zal maken.