dêr't de útjouwers dan ek wol gjin stoer foar oer ha sille. Boppedat freegje ik my ôf oft der immen ynteressearre is yn in man dy't amper wat belibbet; hoe't er foar syn fjirtichste jierdei mar gjinien útnoege hat, gewoan om te sjen oft der noch ien is dy't him syn bestean heucht. Koartom, ferhalen oer in man dy't út dwersens besocht mei jild nimmen te wêzen en dêr aardich yn slagge.
De man koe net werom, al woe er dat noch sa graach. De keamers fan 'e pleats hie er ynrjochte lykas destiids syn hûs yn 'e stêd: rom, mei mar in bytsje meubels en yn ljochte kleuren. As oantinken oan dy tiid. Net út sentimint, mar om't er him dêr goed by field hie.
Hy koe net mear werom om't er der yntusken wis fan wie dat er noait wer dalik wyldfrjemden om him hinne ha woe, sa gau't er de doar útstapte; noait wer woe er opslokt wurde troch dy mannichte fan hûnderten, tûzenen sielen, dy't er net oansprekke koe mei in opmerking oer de wyn of de rein of se fertochten him fan kweade bedoelings.
Net allinnich wie er dêr wis fan, mear noch wie er benaud net mear om 'e hûs swalkje te kinnen; dat er net mear gewoan tsjin 'e muorre pisje koe. En in mins moast yn it gers lizze kinne, wannear't er dat mar woe, him allinnich fiele kinne, om hokfoar reden dan ek. Of krekt om reden dat der neat oars om him hinne wie as dy wyn en dy rein.
Dêr gean de ferhalen oer; in man dy't in soad fan mysels hat, mei dit ferskil dat de man wit wat er beslist net en wat er al wol. Mar hoe't it ôfrint, bin 'k noch lang net út, dus gean se foarearst net op 'e post.
Auteursrechtelijk beschermd