De duinen gillen mee!

[p. 164]

S.J. van den Bergh
Jan Braadt
1576aant.

De Vecht wiegde plotsling een Hollandse vloot;
't gold Muiden de sleutel dier waatren te dwingen,
die, hongrig als wolven, Noord-Holland bespringen,
en 't was of de hemel de aanslag gebood.

De noordenwind vult het luchtige want
en stuwde de kielen eens loefs naar de haven;
maar eensklaps weerhoudt nu een boom onze braven...
Weerhouden? Dat woord kent geen zoon van dit strand.

Een vraag van Sonoy: ‘Wie er moed heeft in 't lijf?’
en reeds zwaait een aantal kloekmoedige knapen
de scheepsbijl in 't rond, als het nodigste wapen,
en snelt in het water voor 't reuzenbedrijf.

Eén zwicht voor des Spanjaards gevleugelde lood,
een tweede drijft weg op de kolkende golven,
een derde wordt diep door het stroomnat bedolven,
een vierde - de vijand juicht luid om zijn dood.

Het bloed van een vijfde bepurpert de vloed,
een zesde is voor 't staal van de vijand bezweken
die thans op de Vechtdijk hun stoutheid komt wreken...
Och, wie heeft er nu voor het waagstuk nog moed?

Een Zeeuw vroeg nog nooit naar des vijands getal;
waar 't vaderland riep liet hij nimmer verlegen,
en wie op de stem van de veldheer ook zwegen,
hij snelt uit de vlieboot, hoe 't schutsgevaart knall’.

[p. 165]

 

Helaas! Eer zijn scheepsbijl nog dreunt op de boom,

 

daar heeft reeds een kogel zijn rechte doen bloeden,

 

maar toch, hoe gewond, zou het niemand vermoeden,

 

want vijand op vijand ploft neer in de stroom.

 

 

 

Want altijd nog zwaait hij het wapen in 't rond,

 

nu beukend op 't hout, wat de vloot doet vertragen,

 

dan treffend wie rustloos zijn arbeid belagen,

 

en veertien Spanjolen, zij bijten de grond.

 

 

 

En nu er een vijftiende dijkwaarts zich haast,

 

waar vruchtloos zijn makkers de dappre bestreden,

 

daar slaat hij de lansknecht van Flips naar beneden,

 

daar klettert de klank van zijn scheepsbijl voor 't laatst.

 

 

 

De boom spat er los en de vliet splijt vaneen,

 

de vloot stuift vooruit en de vijanden wijken;

 

de stad moet de vlag van 'slands dwingeland strijken,

 

en 't: ‘Leve de Prins!’ schalt door Muiden heen.

 

 

 

En 't stift der historie, door Spanje gehaat,

 

door Neerland geliefd, waar het waarheid moet melden,

 

schreef nog op die dag in het eerboek der helden

 

de onsterflijke naam van de bootsman Jan Braadt.