Den lieffelycken paradys-vogel tot Godt om hoogh vlieghende

[p. 44]

Adieu des Wereldts.

Stemme: Sarabande Amarillis

ADieu mijn huys, mijn Ouders, en mijn' Vrienden,
Adieu ô wereldt 'tis ghenoegh ghemaelt.
Hy is verdoolt die in u rust' wilt vinden,

Die't hooghste klimt, die is't die leeghste valt,

Sy mersen op het ys, die op de aerde bouwen,
Godt daer ick 'thert' op stel', sal ick betrouwen.
2. 't Zijn slaven die op hunne gaven roemen,
Op hunnen rijckdom, edeldom en pracht,
'tIs roock, en windt verganckelijck als bloemen

Die op staen, en vergaen op eenen nacht:

Sot spinne cops ghetuygh om een arm vliegh te vanghen,
Sy laeten aen een hair hun wel-vaert hanghen.
3. Adieu gheselschap, welden, en wellusten,
Bedrieghelijcken meireminnen sanck',
Wat laet ghy achter meer als druck en suchten.

[p. 45]

 

Beroert' en onverdraghelijcken stanck?

 

Adieu mijn eygen sin, en all' mijn sinnen-lusten,

 

Hy moet sigh self uyt-gaen die wilt gaen rusten.

 

4 Adieu vriendinne gaet, ick ben te vreden

 

Verkiest een ander lief wordt vry de bruydt;

 

Maeckt my deelachtigh maer van uw' ghebeden,

 

'k Verfoey de wereldt, en ick scheyd' daer uyt,

 

Ghelijck de sonne-bloem wil ick mijn ooghen keeren,

 

Mijn licht, mijn oogh-ghemerck is't kruys des Heeren.

 

5. Laet my Francisce in uw' heyl'ghe orden,

 

Met eenen jever dienen Godt oprecht,

 

Is't uwen will' ick bid u laet my worden

 

Veel minder als den alder-minsten knecht,

 

Den leeghsten boom van't bosch die siet-men selden vallen,

 

De minste slaef van Godt is Heer' van allen.

 

6. Ick wil gaen rusten in uw dierbaer Wonden,

 

En segghen, JESU, g'hadt mijn ziel ontwaeckt:
Het vogheltjen heeft sijnen Nest ghevonden,

[p. 46]

 

't Verloren schaepken is ten stal gheraeckt,

 

Het schipken is te haef, de wolcken zyn verdwenen,

 

Den claren sonne-schyn is weêr verschenen

 

7. Uw' liefde tot den mensch en bitter lyden,

 

En uwen zeghen heeft myn hert vermaeckt

 

Om u te volghen; wil ick gheerne scheyden.

 

Van allen 't ghene dat myn' sinnen raeckt.

 

O JESU t' uwen dienst wil ick het al gaen waghen,

 

O JESU 't is soo soet u Kruys te draghen,

 

8. Dan sal ick, JESU, vierigh all' myn leven

 

Tot danckbaerheydt verbreyden uwen lof.

 

En u den lauwer krans myns strydens geven,

 

Bekennen dat ick maer ben slyck, en stof,

 

Een armen sondaer die naer 't wit der deught wilt schieten,

 

Mits ick naer wercken hop' rust' te ghenieten.