Den lieffelycken paradys-vogel(1674)–Daniel Bellemans– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina X] [p. X] Op den Lieffelycken paradys-vogel ghemaeckt door den eerweerdighen heer Daniel Bellemans Canonick van de Wyt-vermaerde Abdye van Grimberghen. Da Pater augurium, atque animis illabere nostrie EERVVEERDIGHEN HEER, 'k EN wil u Schriften niet blancketten, noch verlichten, Men hanght den Veil-krans maer voor stichten VVyn, Dichten, Uw Pen die swiert heel hoogh, die haer, en u ver-eert: Hoort nu al is sy kleyn, wat sy de grootste leert. [pagina XI] [p. XI] Die keurt d'aen-staende lot door Voghels, en haer vlieghen, Die siet de waerheydts-schyn de waerheydt gaen belieghen: VVant soo den Voghel hadd 't peryckel in 't ghesicht, Den Voghel soud' hem-self dan wachten voor den schicht. Maer uwen Paradys, en Hemel-aerdtschen Voghel, En vreest noch Lym, noch Net, noch Boogh, noch Saet, noch Koghel: Hy is vry van ghevaer, en naer syn vleugh voor-seydt, Hy leydt uyt d'aerdtsche dal ons recht ter Saligheydt. O Ziel', volght desen streeck, en laet de VVereldt varen! VVant als 't daer kalmte is, dan is 't daer noch vol baren. De Liefde vlieght u voor, dat is d'oprechte baen, Ah! kost ick, ick nam stracks twee snelle Vleughels aen; Eylaes, wat raedt voor u terwyl ghy moet verlanghen? Gheluckigh soudt ghy zyn, kost ghy den Voghel vanghen, En stroyt dan, zyt ghy wys, wat sout op synen steert, Ghewis, al zyt ghy aerdts, dat ghy haest Hemels weert. [pagina XII] [p. XII] En schoon hier 't lichaem kruypt, den gheest sal hoogher stygen En boven 's VVereldts-damp een helder Son verkryghen; En winnen 't Paradys, daer hy u henen leydt, En lossen u van d'aerd', eer ghy van d'aerde scheydt. O lief'lyck Paradys! och waer ick eens daer binnen! Ghy ruckt myn hert uyt 't hert, myn sinnen uyt myn sinnen! O lief'lyck Paradys! naer u myn herte spoeyt, Daer oock by 's VVinters-tydt den lieven Somer bloeyt. By u is alle goedt; en blydtschap sonder lyden; En leven sonder doodt; en vrede sonder stryden; En vreughden sonder pyn; en vrindtschap sonder gal; En ryckdom sonder nydt; en glori' over-al. Hoe langh' sal ick noch zyn hier by de aerdtsche Menschen! Ah! moght ick heden gaen, daer ick ben met myn wenschen O Mensch die VVereldts zyt, en soo de VVereldt vryt, Als ghy hier blydtschap vindt, zyt ghy u blydtschap quyt! a. poirters. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij