Den lieffelycken paradys-vogel

[p. XIII]

Tot den selven.

Daniel Vir desideriorum. Dan. 10. v. 11.

Daniel Man van begheerten. Dan. 10. v. 11.

HEt aenghenaem Gheklangh der soete Muse-Bellen,

(Waer-door gy uyt het hoogst' van Cyrrha, 't Werelts quellen

Doet aen het Menschen hert' vergheten, en verweckt

Als Vleughels waer door 't hert' de Wereldts Netten breckt)

Veroorsaeckt ider Ziel' haer wenschen, en haer lusten,
't Zy dat sy wilt in Godt door vreught, oft droefheydt rusten:

Is 't dat sy tot hem heeft begeerten door de vreught,

Sy vindt in u Ghesangh, het ghen' haer meest verheught.

Is 't dat s' een rauw ghemoet door rauw, oft droevigh singhen
Wilt tot de ooren Godts ten Hemel op-waerts dringhen,

Begheerten boven wensch, syn haer terstondt voldaen,

Wanneêr sy maer een oogh wilt op uw' Dichten slaen.

[p. XIV]

 

Ghy dan die ider-eens begheerten gheeft in 't lesen,

 

Die ick met recht noem een Begheertens-Man te wesen,

 

Gheeft myn' begheerten oock aen my, ick seggh', verghest,

 

Dat op U Muse-Konst' myn Penn' niet beters treft.

 

 

 

Door Fr. M. Schrynmaeckers.