Davids psalmen
(1733)–Jan van Belle–
AuteursrechtvrijHonderd-en-zesde Psalm; voor Instrumenten. | |
[pagina 301]
| |
 | |
Psalm CVI.1.
Haléluja. looft, looft den Heer:
Want hy is goed, ja immermeer
Blyft zyne goedheid ongeschonden.
Wie zal des Heeren mogendheên
Uitspreeken? wie, met penne of monden,
Zyn' lof verkonden, gants ontleên?
2.
Welzaalig, die het recht betragt,
Die 't altyd doet en neemt in acht.
Gedenk aan my in 't welbehaagen
Uws volks, o Heer! kom my met trouw
En heil by; dat ik, vry van plaagen,
Der uitverkoor'nen goed aanschouw';
3.
Ja, dat ik, net uw volk ook bly',
Roem draage met uw erfdeel: wy,
Met onze vaders, overtraden
Verkeerd, gedlooslyk, uwe wet;
Zy hebben op uw' wonderdaaden
In 't land Egipte niet gelet:
| |
[pagina 302]
| |
4.
Zy hebben aan de grootte en kragt
Van uwe goedheên niet gedagt:
Maar by de zee, de schelfzee, waaren
Zy wéderspannig; doch om de eer'
Zyns naams kragtdaadig te openbaaren,
Verloste en redde hy ze weêr.
5.
Hy schold de schelfzee, die wierd droog;
Daar hy ze ook door den afgrond toog,
Als waar' 't door dorre woestenyen;
Hy heeft ze uit handen, boei en band
Der haat'ren, hunne weêrpartyen,
Verlost, bevryd van 's vyands hand.
6.
Hunn' weêrpartyen zyn volstrekt
Door 't water van den vloed bedekt,
Daar niemant over is gelaaten:
Toen hebben ze aan zyn woord geloofd,
Zyn' lof gezongen; doch vergaten
Zyn' werken haast, te los van hoofd.
7.
Zy wagtten niet na zynen raad,
Maar waaren, nooit in lust verzaad,
Belust in 't woud; den Heer der Heeren
Verzoekende in de woesteny':
Die gaf, voldoende hun begeeren,
Hen doch een' magerheid daar by.
| |
[pagina 303]
| |
8.
In 't heir is Mozes door hunn' nyd,
Met A'ron, zelf van God gewyd,
Te fel bestreeden; de aard' spleet open,
Zwolg Dathan in, bedekte voort
Abirams huichelrot, by hoopen
Door vuur en vlam verbrand, versmoord.
9.
Voor 't kalf, by Horeb door hunn' hand
Gegooten, knielden ze in het zand;
Zy deên hunne eer een' os gelyken
Die gras eet, dagten niet meer aan
Hunn' Heilgod, die zo groote blyken
In 't land Egipte had gedaan;
10.
Die in Chams land veel' wonderheên,
En aan de schelfzee deed al 't geen
Wat vreeslyk was, ja zig liet hooren,
Dat hy ze uitroeijen zou ten grond',
Indien knegt Mozes, zyn verkooren,
Niet in de scheure en bresse stond'.
11.
En dus door zyn gebéd verworf',
Dat hy ze niet in toorn verdorf'.
Zy, die 't gewenste land verachtten,
Geloofden aan zyn' reên noch woord,
Maar hebben, morrig en vol klagten,
Na 's Heeren stemme niet gehoord:
| |
[pagina 304]
| |
12.
Dies hief hy teegen hen zyn' hand,
En zwoor, dat hy ze in 't woeste land
Ne^ervellen zou; ja dat hy onder
't Afgodis heidendom hun zaad
Neêrvellen zou, en hen byzonder
Verstrooid doen zyn door land en staat.
13.
Zy hebben zig gekoppeld aan
Den Baäl-Peor, zig misgaan
In 't offer van de dooden te eeten,
Den Heer vergramd door hun bedryf;
Dies kwam hen, voor zo stout vermeeten,
De plaag, inbreekende, op het lyf.
14.
Maar Pinehas stond op, nam wraak;
De plaag was weg: hem is die zaak
Voor recht gereekend, van geslachten
Tot in geslachten immermeer.
Aan 't water van hunn' twist en klagten
Vergramden, tergden zy hem zeer.
15.
Om hen is 't Mozes bang geweest:
Want zy verbitterden zyn' geest,
Zo dat hy, onbedagt van monde,
In woorden iets heeft misgetast.
Zy roeiden 't volk niet uit ten gronde,
Gelyk de Heer hen had belast.
| |
[pagina 305]
| |
16.
Zy hebben zig vermengd, onteerd
Met heid'nen, en hun werk geleerd;
Zy zyn, met dienst daaraan te toonen,
Verstrikt in 't net van de afgodspop;
Zelf offerden zy hunne zoonen
En dogteren den duiv'len op.
17.
Zy hebben het onschuldig bloed
Van zoonen, dogt'ren, zeer verwoed
Vergooten, en ze als offeranden
Aan Kan'ans afgoôn toegebragt;
Door deeze bloedschuld zyn de landen
Geheel ontheiligd en veracht.
18.
Door hunne werken hebben zy
Zig gants ontreinigd, hoereery
Bedryvende met hunne daaden;
Dies ook de Heere, teegen dat
Verkooren volk met toorn belaaden,
Een' grouwel aan zyn erfdeel had.
19.
Hy gaf ze ook in de hand van 't rot
Der heid'nen; zynde te hunn' spot
Beheerst van haaters; van partyen
Vyandlyk onderdrukt in 't land:
Zy zyn door hen aan alle zy'en
Verneederd onder hunne hand.
| |
[pagina 306]
| |
20.
Hy heeft ze meenigmaal gered;
En nogtans hebben zy hem met
Hunn' raad verbitterd; ja zy teerden
Door ongerechtighéden uit:
Hy zag 't, als ze angstig tot hem keerden,
En hoorde doch hun noodgeluid.
21.
Ten hunnen beste dagt hy trouw
Aan zyn verbond, en had berouw,
Naer zyne gunst, zoveel bevonden,
Was hen barmhertig als weleer
Voor 't oog van die ze boeiden, bonden.
Verlos ons, onze God en Heer!
22.
Vergaar ons uit de heid'nen t' zaam;
Opdat wy uwen heil'gen naam
Lofgeeven, ons tot roem en waarde:
Lof volg' den God van Isr'el na,
Eeuw uit eeuw in; al 't volk der aarde
Zegge Amen, zegg' Haléluja.
|
|
