Davids psalmen
(1733)–Jan van Belle–
Auteursrechtvrij
[pagina 295]
| |
Honderd-en-vyfde Psalm; voor Instrumenten. | |
[pagina 296]
| |
Psalm CV.1.
Loof God; aanroep zyn' naam; verkondig
Zyn' daaden onder 't volk volmondig;
Kom zing, psalmzing hem; spreek voortaan
Aandagtlyk van zyn' wonderdaân;
Roem in zyn' heil'gen naame altyd;
't Godzoekend hert zy nu verblyd.
2.
Vraag na den Heere en zyn vermogen;
Zoek staâg zyn aangezigt en oogen;
Gedenk de wond'ren zyner magt,
Zyn' teek'nen, zyn mondoordeels kragt,
Gy, zaad zyns dienstknegts, Abraham!
Gy, Jakobs volk! verkooren stam!
3.
Want hy, de Heere op 't hoogst te zwigten,
Is onze God, en zyn' gerichten
Zyn over 't aardryk in het rond;
Hy denkt altoos aan zyn verbond,
Aan 't zelf by hem gestaafde woord,
Tot duizend naageslachten voort;
4.
Zyn woord, aan Abraham doen hooren,
Zyn' eed, aan Izaäk gezwooren,
Gesteld aan Jakob ten bevél,
Ten eeuwig woord aan Israël:
Ik zal u geeven 't dierbaar pand,
Uw' erfsnoer, zegt hy, Kan'ans land;
| |
[pagina 297]
| |
5.
Als zy een klein getal van schaaren,
Ja weinig, en daar vreemden waaren;
Als zy van volk tot volk, van 't een
Na 't ander ryk zyn voort getreên.
Hy heeft aan niemant toegestaan
Hen te onderdrukken, hen te schaân;
6.
Ja hy bestrafte hunnentwégen
Zelt koningen, en zeide 'er teegen:
Raakt niet aan myn' gezalfden, smeed,
Noch doet aan myn' profeeten leed;
Hy riep in 't land een' hongersnood;
Hy brak 'er allen staf van 't blood:
7.
Hy heeft een' man hen voor gezonden;
En Josef wierd, als slanf gebonden,
Verkogt, gezet in stok, in prang
Van yz're keet'nen: tot zo lang
Zyn woord kwam, is hy, viel 't schoon zuur,
Doorlouterd van Gods rédenvuur.
8.
De koning zond, hem weêr te ontslaaken,
Der volk'ren vorst, hem los te maaken,
Waarnaa hy van zyn huis en goed
Hem heere en heerser worden doet;
Dat hy, naer lust, zyn' vorsten bond',
Zyne oudsten onderwees' met grond.
| |
[pagina 298]
| |
9.
Daarnaa kwam Isr'el in Egipte;
En Jakob, die den nood ontslipte,
Verkeerde als vreemde in 't land van Cham;
Hy maakte dat zyn volk toenam,
En, 't sterkst, partyen heeft verheerd;
Hy heeft hunn' herten omgekeerd,
10.
Dat zy zyn volk zelf haatten, hoonden,
Veel schalkheid aan zyn' knegten toonden,
Hy zond knegt Mozes, en verkoor
Aäron, die te zaamen, door
Hunn' teekenen en wonderheên,
In 't land van Cham zyn' last voldeên.
11.
Hy zond en maakte duisterhéden;
Zy wéderstonden nooit zyn' réden:
Hy keerde in bloed hunn' vloed en zee,
En doodde hunne vissen meê;
Hun land bragt vorsen, veel van soort,
In hunner vorsten hoven voort;
12.
Wyl 't ongedierte ook, op zyn spreeken,
Met luizen, door hunn' gantse streeken,
En voor hunn' reegen hagel kwam,
Door 't heele land heen vuur en vlam.
Met deeze plaagen sloeg de Heer
Hunn' vygeboom en wynstok neêr.
| |
[pagina 299]
| |
13.
Hy brak 's lands hooge en laage boomen;
Hy sprak slegs, en daar zyn gekomen
Springkhaanen, keevers, zonder tal,
Die 't kruid des velds geheel en al
Opaten, ja in hunn' landouw
De vrugt zelf van hunn' akkerbouw.
14.
Hy heeft ook in het land verslaagen
Alle eerstgeboor'nen hunner magen,
Alle eerstelingen hunner kragt;
Hy heeft ze verders uitgebragt
Met goud en zilver; nooit had één
In hunne stammen struik'lend been.
15.
Een' vreugd was voor de Egiptenaaren
't Vertrek van die hun geesel waaren.
Hy breidde een' wolk ten dekke uit, met
Een vuur ten nagtlichte; op 't gebed
Zond hy hen kwakk'len in den nood,
Verzaadde ze ook met hémels brood.
16.
Hy opende eene rots, deed stroomen
Daaruit in dorre plaatsen komen,
Gedagt des woords, zo heilig, aan
Zynl dienstknegt Abraham gedaan;
Hy voerde 't volk met bly' geluid,
Zyne uitverkoor'nen juichend uit.
| |
[pagina 300]
| |
17.
Hy gaf aan hen der heid'nen landen,
Den arbeid van der volk'ren handen
Ten erfbezit; opdat zy voort
De inzettingen, zyn' wet en woord,
Betragten zouden, tot zyne eer':
Loof, o myn' ziel! ei, loof den Heer.
|
|
