Davids psalmen

Zéven-en-veertigste Psalm.

Volk'ren, van wat naam, Klapt de handen t' zaam; Juicht
met blyden klank, Onzen God ten dank: Want de hoogste
Heer Heeft ontsaglyke eer, Heeft zyn' majesteit Door 't heel-
al verbreid, Volk'ren, taal, geslacht Onder ons gebragt,
Dat wy ze algemeen Met den voet vertreên.

[p. 129]

Zéven-en-veertigste Psalm; voor Instrumenten.

Psalm XLVII.

1.

Vol'kren, van wat naam,
Klapt de handen t' zaam;
Juicht met blyden klank,
Onzen God ten dank:
Want de hoogste Heer
Heeft ontsaglyke eer,
Heeft zyn' majesteit
Door 't heelal verbreid,
Volk'ren, taal, geslacht
Onder ons gebragt,
Dat wy ze algemeen
Met den voet vertreên.

2.

Jakob, 't liefste kind

Dat hy niet bezind,
Diens voortreflyk deel
Geeft hy ons geheel.
God, de Heere, vaart
Juichend hémelwaart

[p. 130]

 

Met bazuingeluid;

 

Galmt hem Psalmen uit;

 

Zingt, psalmzingt tot eer

 

Van den hoogsten Heer,

 

Die, als 's waerelds vorst,

 

De opperrykskroon torst.

 

 

 

3.

 

 

 

Zingt, zyn' naam ten prys,

 

Met een onderwys.

 

God regeert alom

 

Over 't heidendom

 

Op zyn' heil'gen troon,

 

Elk tot straffe of loon.

 

's Volks hoogeed'len zyn,

 

Trekkende éénen lyn,

 

Met Gods volk vergaârd.

 

God bestiert op aard'

 

Schilden, spiets en boog,

 

En hy zit doch hoog.