Davids psalmen(1733)–Jan van Belle– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 126] [p. 126] Zes-en-veertigste Psalm. Klaarblyklyk is de God der Goden Een' toevlugt, sterkte en hulp in nooden: Dies treft ons nimmer vrees des kwaads, Schoon de aard' veranderd wierd' van plaats; Al vielen ook de steile rotsen In 't hert der zeen; de golven klotsen En slaan vry, steig'rend', dat ze, in 't woên, Het hoog gebergte dav'ren doen. Zes-en-veertigste Psalm; voor Instrumenten. [pagina 127] [p. 127] Psalm XLVI. 1. Klaarblyklyk is de God der Goden Een' toevlugt, sterkte en hulp in nooden: Dies treft ons nimmer vrees des kwaads, Schoon de aard' veranderd wierd' van plaats; Al vielen ook de steile rotsen In 't hert der zeen; de golven klotsen En slaan vry, steig'rend', dat ze, in 't woên, Het hoog gebergte dav'ren doen. 2. Van kleine beekjes uit de stroomen Zal aan Gods stad verblyding komen, Aan 't Heiligdom, daar God betoont Dat hy 'er zelf in 't midden woont: Die stad zal wank'len noch beweegen, Zal 's morgens deelen in zyn' zeegen. De heid'nen waaren t' zaam in roer, De koningkyken in rumoer: 3. God had zyn' stem slegs opgehéven, En de aard' versmolt, is weg gedreeven. Doch is de Heirvorst, Jakobs God, Met ons, en ons verhéven slot. Komt herwaarts, ziet de kragt des Heeren, In 's waerelds grondvest om te keeren; Ziet weêr zyn' kragt, in 't oorlogs-paard Te temmen, tot aan 't eind' der aard'; [pagina 128] [p. 128] 4. In boog en spiets van een te breeken, Heirwagens in den brand te steeken. Hy zegt: laat af, laat af, beken Dat ik uw God en Heere ben: Al 't heidendom zal myn vermogen Erkennen, de aarde zal 't verhoogen. Gy zyt, o Heirvorst! Jakobs God! Met ons, gy zyt ons hoogste slot. Vorige Volgende