Davids psalmen

[p. 26]

Tiende Psalm.

Waarom, o Heer! staat gy zo verre en wyd, En houd
u schuil in zeer benaauwden tyd? De booze, o God! ver-
volgt, hoogmoedig, gram, De elendigen: o maak eens
dat hy lyd' Al 't geen hy vals in zyn' gedagten nam: Hy
roemt zyn' wens der ziele, hoe verbasterd; Hy pryst den
vrek, daar hy den Heere lastert.

Tiende Psalm; voor Instrumenten.

[p. 27]

Psalm X.

1.

Waarom, o Heer! staat gy zo verre en wyd,

En houd u schuil in zeer benaauwden tyd?

De booze, o God! vervolgt, hoogmoedig, gram,

De elendigen: o maak eens dat hy lyd'
Al 't geen hy vals in zyn' gedagten nam:
Hy roemt zyn' wens der ziele, hoe verbasterd;
Hy pryst den vrek; daar hy den Heere lastert.

2.

Gelyk hy, vies van onderzoek, zyn' neus

Om hoog steekt, zo besluit hy meê, te onheus:
Daar is geen God; zyn weg baart altyd smert.
Uw oordeel, Heer! is hem in hoogte een reus
Hy blaast op zyn party; hy zegt in 't hert:
Ik zal bestaan; en heb in myn' geslachten
Noch zwaarigheid, noch eenig kwaad te wagten.

3.

Zyn mond is vol van vloek, bedrog en list;

Zyn tong bedekt verkeerdheid, moeite en twist;
Verborgen in der hoeven agterlaag,
Brengt hy ter dood die 't spoor onnozel mist;
Zyn loerend oog is aller armen plaag;
Hy zoekt, verschanst in bergspelonk of klooven,
Gelyk een leeuw, de elendigen te rooven.

4.

Hy roofs ze ook, maar als hy ze in 't net verwert

Verschuilt hy zig; en de arme hoop, benerd
Van doodschrik, word zyn' sterken poot ten buit.
‘God heeft het al vergeeten, zegt zyn hert;
‘Hy dekt zyn oog en ziet 'er dan niet uit.
Rys op, o God!, verhef uw' hand; doe weeten
Dat gy nog nooit den armen hebt vergeeten.

[p. 28]

 

5.

 

Waarom tog spreekt de booze deeze smaad:

 

God zal 't niet zien? Gy ziet verdriet en kwaad,

 

Opdat men ze eens bestelle in uwe hand.

 

Gy zyt als nog der armen toeverlaat,

 

En waart weleer der weezen onderpand.

 

Verbreek den arm der boozen en ontzinden,

 

Tot uw doorzoek geen kwaad in hen kan vinden.

 

6

 

God zal altoos voor Oppervorst bestaan;

 

Het heidendom is uit zyn land vergaan.

 

Gy hebt, o Heer! der vroomen wens gehoord;

 

Moed geevende zult gy hen gade slaan,

 

Zodat men helpe en wees en armen voort;

 

Opdat een mens, van stof en aard gekomen,

 

Den voortgang van geweld in 't hert mag toomen.