Proeven voor het verstand, den smaak en het hart

[p. 183]

Het leeven van Cilie.

Zo als 't pas gebotte roosje,
In den uchtend; nat bedaauwd,
Blij ontrolt heur jeugdeblaadjes;
En heur geur ten hemel zend;

Zoo kwam Cilie op de waereld,
Nat bedaauwd van Hemeldeugd;
En begon heur eindig leven -
Maar - zond heuren dank tot God.

Zo als 't heel ontlooke roosje
Zig zoms aan een roosje huwt;
En geboeid aan éénen stengel
Vrolijk 't woên des storms verduurt.

Zo verbond de lieve Cilie
Zig aan jongen Megar ook;
En verduurde, aan hem gestrengeld
Vrolijk 't woeden van den ramp.

[p. 184]

 

Maar gelijk het lieve roosje

 

Afgeknakt word door den wind,

 

Laatende, eenzaam op den strengel,

 

Treurende een geboogen gaê:

 

 

 

Zo wierd ook de kuische Cilie

 

Afgesneeden door den dood;

 

En liet heur beminden Megar

 

Eenzaam treuren hier op aard'.

 

 

 

Dan, gelijk 't gestorven roosje,

 

Stervend, laat een bottel naa,

 

Die, gewassen tot een boompje,

 

Weder nieuwe roosjes draagt,

 

 

 

Zo is Cilie wel gestorven,

 

Maar heur ziel behield heur stand,

 

Die hier na zal vruchten draagen

 

Voor de onsterflijkheid - bij God...

 

 

 

1785.